Today has been cancelled

Zaśpijmy dzisiaj – będzie fajnie.
Zaśpijmy specjalnie. 
Udajmy gorączkę, udajmy malarię.
Olejmy awizo, zignorujmy dzwonki, 
grajmy zaginionych,
tylko troszkę martwych.
Zaśpijmy zupełnie –
dzień dniem bez nas zróbmy.
Bez nas się obejdą ważne spotkania, te straszne wypadki.
Zaśpijmy dzisiaj, nie mówmy już nic.

- Agnieszka Wolny-Hamkało, Fleszmob

Burza uczuć

Temperament to ja mam. Trzeba to przyznać. Ale to dlatego, że walczę o swoje i nie daje sobie w kasze dmuchać. Mam już za sobą toksyczne znajomości. Wiem jaką wtedy osobą byłam. W totalnej rozsypce, podatną na wpływy nieodpowiednich osób, kompletnie zagubioną dziewczynką. 

Przykra sprawa kiedy zależy Ci bardzo na kimś dajesz z siebie 100% , troisz się i dwoisz a ta druga osoba i tak pluje Ci w twarz. A na koniec i tak usłyszysz, że to Twoja wina bo kompletnie się nie starałaś.

No cóż, takich właśnie miałam kiedyś wspaniałych przyjaciół. O ile można tak ich nazwać. Nie łatwo było się pozbierać po latach znajomości o którą się bardzo dbało, a która koniec końców nie była tego w ogóle warta. Na szczęście przejrzałam w odpowiednim momencie na oczy i powiedziałam sobie "nigdy więcej!". Nikt nie lubi być chyba wykorzystywany, dlatego unikam jak ognia takich sytuacji. Z chęcią pomagam, ale osobom, które tej pomocy naprawdę potrzebują, a nie cwaniakom, którzy kręcą przeróżne wałki na lewo i prawo.

Cenię sobie szczerość, ale za chamstwem to już nie przepadam. Istnieje granica pomiędzy grzecznym zwróceniem uwagi a zrównaniem danej osoby z ziemią.

Cienię sobie przyjaźń, ale równie istotna jest dla mnie niezależność.

Miłe jest być wielbionym przez osoby trzecie, ale idealizacja drugiego człowieka bądź też (nazwijmy to po prostu po imieniu)  włażenie komuś w tyłek jest już niesmaczne, wręcz odpychające.

Zależy mi na rodzinie i na znajomych. Jednak mam już swój bagaż doświadczeń, który sprawił że nie chcę być zależna od kogoś. Bo ludzie to czasem paskudne stworzenia, które kłamią i ranią nawet prostymi słowami.

Chciałoby się być niezniszczalnym. Mieć anielską cierpliwość i serce odziane w zbroje chroniącą przed każdym zadanym ciosem, ale miejscami to jest po prostu niemożliwe. 

Są wzloty, są upadki. Czasem ktoś nam podetnie skrzydła i zmiesza z błotem. Jednak wtedy trzeba wstać, umyć się i patrzeć jak nam te skrzydła odrastają... Jeszcze większe.

Dzień Dobry! Dobry wieczór! Jak dotąd jeszcze żyję :)

Brak czasu. Na to narzekam już dłuższego czasu. I pewnie moja przyjaciółka ma rację kiedy mówi „Ciesz się bynajmniej masz co robić”, chociaż nie zawsze jest tak kolorowo, bo miejscami jest tyle rzeczy do zrobienia, że nie wiadomo w co ręce włożyć. A przecież wszystko trzeba jakoś ogarnąć bo samo się nie zrobi.

Dużo się ostatnio działo i pewnie jeszcze dużo dziać się będzie. Więc pozwólcie, że pokrótce wyleje swoje żale, przemyślenia i uczucia na klawiaturę mojego kochanego, sponiewieranego ale jakże wiernego laptopa.

Sztuka odżywiania

Zdrowie tak się mnie trzyma, że albo przyjeżdża do mnie dwóch panów, białym wozem w czerwonych mundurach albo sama muszę śmigać do ogromnego budynku o nazwie szpital. I co jak co, ale opieka medyczna podczas tych dość ciężkich chwil naprawdę starała się mi pomóc. Każda pielęgniarka się o mnie troszczyła, a lekarz naprawdę słuchał tego co do niego mówię, a nie bezustannie przytakiwał głową patrząc się bezmyślnie w kartę pacjenta. Zawiodłam się tylko jadłospisem. Czy osoba odpowiedzialna za wyżywienie pacjentów widziała kiedykolwiek Narodowy Program Zdrowia? W szpitalu byłam 5 dni i codziennie dostawałam 4 kromki chleba, rzecz jasna białego i chyba najbardziej nafaszerowanego glutenem, spulchniaczami i innymi świństwami jakie tylko mogły by istnieć. Skórka tego chleba była tak ciężka to przegryzienia, że dzieci które znajdywały się na oddziale prawie zawsze się na to skarżyły. Poza tym 4 kromki pieczywa?! Na dodatek białego! Z tego co się orientuje to maksymalna dzienna dawka dla dorosłego mężczyzny. Ponad to ani jednego dnia nie zostało mi zapewnione 1,5 litra płynów, a maksymalnie 1 litr, chociaż i tak zazwyczaj dostawałam 750 ml dziennie! Kiedy sobie owe płyny przypominam to aż mnie ciarki przechodzą. Herbata była tak bardzo posłodzona, że czekolada przy niej wypadała słabo. Ilość warzyw i owoców jaka była codziennie dostarczana woła o pomstę do nieba. Dziwi mnie fakt, że w takiej instytucji jak szpital nie przestrzega się zasad zdrowego żywienia.

Zielona koniczyna

W poniedziałek był dzień świętego Patryka. I nie omieszkałam się przejść koło tego wydarzenia obojętnie. Moi znajomi zresztą również. Tego dnia piwo wchodziło mi dość szybko i łatwo, nie wiedzieć czemu. Zazwyczaj jedno piwo(nie smakowe) potrafię pić dobrą godzinę jak nie lepiej. Ale chyba dobry humor, znakomite towarzystwo i świetna okazja sprawiły, że alkohol przyjemnie szumiał mi w głowie. Każdy z nas miał przylepioną zieloną koniczynę i uśmiech na twarzy, nawet wtedy kiedy przyszło nam zapłacić za rachunek, który swoją droga powinien nas powalić na kolana.

Powinnam się obrazić na panią A. która mnie wykorzystała i pocałowała oraz która wszystkie pomysły szczególnie te najgłupsze uznawała za fantastyczne i natychmiast chciała je realizować.

Z kolei podziękowania należą się Karolowi, który odprowadził mnie pod same drzwi dzięki czemu dotarłam cała i zdrowa do domu mimo późnej godziny .

Niestety lustro w korytarzu nie jest takie wdzięczne , cały czas przeżywa fakt, że jego dolna część jest pęknięta :D

Święty Patryk powinien być z nas dumny. Naprawdę uczciliśmy jego święto pijąc tego dnia piwo (oraz 2 szklanki whisky albo i więcej…) za niego. Oraz za nas. No i za masę innych rzeczy  …

Pusty pokój

Nigdy nie jest tak źle, żeby nie mogło nas spotkać coś jeszcze gorszego. I nigdy nie jest wystarczająco dobrze żeby los nie uśmiechnął się do nas jeszcze bardziej.

Ja może nie mam świetnej passy, ale tragicznie też nie jest. Jednak bądź co bądź los postanowił dać mi kopniaka w tyłek i zabrał mi moją kochaną współlokatorkę i najwspanialszą przyjaciółkę. Koniec! Skończyło się wspólne gotowanie, oglądanie filmów, gadanie, śmianie się do późnego wieczora, spanie co jakiś czas w jednym łóżku , czczenie sukcesów i topienie smutków bądź niepowodzeń w winie. Mój słodki kociak musiał wrócić do rodzinnego domu na stare podwórko zostawiając mnie. Nie mam do niej pretensji. Mus to mus, taka sytuacja, po prostu czasem tak bywa. Jednak kiedy zamykałam drzwi widząc ją na schodach z ostatnią torbą, wymawiającą nasze pożegnalne formułki myślałam, że się rozpłaczę. I kiedy drzwi już się zamknęły a na korytarzu stałam już tylko ja, oczy same podeszły łzami. Wiem, że jeszcze ją zobaczę i wiem, że mnie kiedyś odwiedzi. Ale już jej tu jednak nie ma i już ze mną nie mieszka, a jej pokój jest teraz pusty. To takie smutne. Po prostu.

*

Ach te życie i sytuacje, które nas spotykają. Są czasem tak skompilowane jak ułożenie dobrze punktowanego wyrazu podczas gry w scrabble z gównianego zestawu liter.

*

Mętlik pod nierównym sufitem

Choroba, która mnie wzmogła kilka dni temu cały czas daje mi się we znaki. Wywróciła mój jadłospis do góry nogami i dodatkowo sprawiła, że mam mniej energii. Jeszcze ten ogólny mętlik w głowie. Nie to, że boje się nieznanych rzeczy. Bardziej boje się wchodzić w bliższe relacje z nowymi, kompletnie nieznanymi ludźmi. Nie chodzi tu o bycie nieśmiałym, bardziej o chwile zapomnienia i zgubienie zdrowego rozsądku. Na ogół jestem dość roztrzepana i miejscami nieporadna, ale koniec końców daje sobie radę. Dlatego tracenie dla kogoś głowy jest dla mnie głupie i zbędne. Nie dlatego, że uważam, że miłość, zakochanie i wszelkie inne tego typu stany uniesienia są przereklamowane i niepraktyczne. Po prostu uważam. Ba! Ja się panicznie tego boję, że ostatecznie wszystko to szlag trafi i jedyną poszkodowaną osobą będę ja. Głupia, naiwna dziewczyna, która za dużo sobie wyobraża.

„Obojętność i lekceważenie często wyrządzają więcej krzywd niż jawna niechęć”

Jestem kobietą. Chcę się zakochać, chcę być kochana i chcę się kiedyś budzić przy boku tego jedynego. Ale nie chcę stąpać po niezidentyfikowanym lodzie, który może się lada moment załamać.

Ale jak nie zaryzykuję to chyba nigdy nie zaznam tego najbardziej pożądanego przez wszystkich uczucia jakim jest miłość.

Ach te życie…

(: